Anna Machacz

Zawsze bliskie były mi opowieści, w których pojawiali wrażliwi bohaterowie. Często nieszczęśliwi, smutni, samotni, nierzadko wykluczeni, potrzebujący pomocy. Wylałam morze łez czytając „Dziewczynkę z zapałkami” i myślę, iż głęboko zapadła mi w serce.
Natomiast zawsze chciałam być Anią z Zielonego Wzgórza i gdybym tylko miała możliwość zamienienia się na chwilę w postać literacką wybrałabym zdecydowanie ją. Impulsywna, wrażliwa, wierna przyjaciółka, odważna. Nie wiem, czy fakt, iż pierwsze farba na moich włosach przypominała kolor warkoczy Ani, to nie wielka fascynacja piegowatą bohaterką.

Jak już jestem w temacie bajek, to zdradzę się Wam, że wożę ze sobą miotłę 😊, bo żywot czarownicy też jest mi bliski.

Aleksandra Głusek

Jako dziecko uwielbiałam „Tajemniczy Oqród” i po latach uświadomiłam sobie, że jest i zawsze był we mnie pierwiastek Mary Lennox, która poznając chłopca z niepełnosprawnością ruchową z całego serca chciała mu pomóc, kochała naturę i tylko w jej otoczeniu czuła się szczęśliwa. Jaką postacią z bajki chciałabym być? Żadną. Najbardziej lubię bycie po prostu Olą, ale cenię wartości, które płyną z historii bohaterów moich ulubionych dziecięcych książek – „Muminków”, „Alicji z Krainy Czarów”, „Tajemniczego Ogrodu”, wielu baśni i bajek, wierszy, które od zawsze sprawiały, że byłam trochę tu – a trochę tam, po drugiej stronie książki.

Magdalena Żukowska-Bąk

Bardzo trudno mi jednoznacznie wybrać postać z bajki, bo są we mnie jakby dwie natury. Z jednej strony Czerwony Kapturek, dość naiwnie wierzący i ufający każdemu. Z drugiej, gdy ktoś mnie skrzywdzi bądź nadużyje mojego zaufania, zamieniam się w Królową Śniegu. Na co dzień jednak jestem zwykłą rezolutną i wesołą Pszczółką Mają. Zadowoloną z tego co ma, a zwłaszcza z Gucia 🙂.

Daria Kaźmierczyk-Romańczyk

Moje ulubiona książka to „A królik słuchał” autorstwa Cori Doerrfeld. To książka, która z jednej strony mówi o utracie, nagłej i niespodziewanej… a z drugiej strony pokazuje wagę wsparcia. To co dla mnie jest niesamowite w tej pozycji to prostota, a zarazem głębia przekazu. Pomoc, którą głównemu bohaterowi Taylorowi niosą zwierzęta nie zawsze jest adekwatna, a dlaczego? Bo każdy gada, radzi, instruuje a mało kto słucha. A pomoc zaczyna się od tego – od wysłuchania. Królik, który słuchał Taylora to dla mnie symbol wrażliwego człowieka, a także psychologa. Bo będąc takim królikiem właśnie chcę jak najwrażliwiej wysłuchać – by jak najlepiej pomóc.

Kinga Kaźmierczyk

Bajka, która wywarła na mnie wielkie wrażenie to „Zaplątani”. Jest ona dla mnie metaforą pokonania lęku i wyjścia z tego co nas więzi i ogranicza. Pokazuje, że świat na zewnątrz murów ma wiele do zaoferowania i warto o tym pamiętać, kiedy wydaje nam się, że jest inaczej. I właściwie, jeśli miałabym możliwość zamiany w jakąś postać, to wybrałabym Roszpunkę, bo znalazła w sobie te odwagę by iść własną drogą i spełniać marzenia.

Kamila Golec

Książka z dzieciństwa, która wzbudzała we mnie poczucie siły i dodawała otuchy to „Cudowna broń” estońskiego autora Elara Kuusa z ilustracjami Raivo Järvi. Historia jest taka – trzej zajęczy bracia, Większy, Mniejszy i Najmniejszy,  muszą zmierzyć się z przerażającym Rozbójnikiem Czarną Maską, który ukradł zaczarowaną kapustę – jedyne źródło pożywienia zajączków i ich mamy. Jak to zwykle w bajkach bywa, w podróż po utracone dobro udali się najpierw starsi bracia. Ale, kiedy nie wrócili do domu, mama zajęczyca musiała posłać na ratunek najmłodszego syna. Nie miała jednak dla niego miecza ani zbroi… Dała mu więc inną broń – potężniejszą niż jakakolwiek oręż – pocałowała go „tak mocno, że aż echo w lesie odpowiedziało”. Kiedy Zajączek stanął przed złym Rozbójnikiem śpiewając: „W puch zetrę każdego, kto się o moją osobę pokusi…. obroni mnie buziak mamusi”, ten pierwszy raz w życiu poczuł strach przed ową tajemniczą bronią, której nie znał, a której moc musiała być przecież ogromna, skoro taki maluch nie bał się stanąć z nim do walki. Finał znacie – Najmniejszy przegonił Rozbójnika, uwolnił braci i razem odzyskali kapustę. Buziak mamusi ma siłę. Dla mnie już na zawsze największą. A ta historia – supermoc, która wpłynęła na moje życie.